Panie nasz Jezu Chryste,
Dziś, tak jak przed stu laty, zbieramy się w świątyni poświęconej
czci Najświętszego Serca Twego w Krakowie.
W osobach swoich pasterzy, osób życia konsekrowanego i wiernych –
staje przed Tobą naród i Kościół w Polsce,
aby uroczyście ponowić akt oddania się Twojemu Najświętszemu Sercu.
Podobnie jak nasi przodkowie u progu niepodległości, tak i my
polecamy Ci dzisiaj Kościół i Ojczyznę, dziękując za dar wolności.
Oddając się Twojemu Najświętszemu Sercu, prosimy: Przyjdź królestwo
Twoje! A w ślad za św. Janem Pawłem II wołamy: „Niech zstąpi Duch
Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!”.
W obliczu Twego miłosierdzia, wyznajemy ze skruchą nasze grzechy
indywidualne i społeczne. Przepraszamy za brak szacunku dla życia,
także tego najsłabszego, ukrytego pod sercem matki. Przepraszamy za
grzechy wykorzystania seksualnego małoletnich, popełnione zwłaszcza
przez niektórych duchownych i związane z tym grzechy zaniedbania ich
przełożonych. Przepraszamy za nałogi i uzależnienia, za prywatę,
partyjnictwo, agresję i niezdolność do dialogu. Przepraszamy za brak
czci dla tego co święte, w tym próby instrumentalnego traktowania
religii.
Świadomi naszych wad i słabości - stojąc wobec nowych i trudnych
wyzwań dla Kościoła i Ojczyzny - z ufnością wołamy: Otwórz nasze
oczy, ulecz chore serca, obmyj to, co brudne, daj łaskę nawrócenia i
pokuty! Uwolnij nas od wzajemnej nienawiści i pogardy, od ducha
niezgody i raniących podziałów. Daj nam światłe oczy serca, abyśmy
przestali dostrzegać w sobie wzajemnie przeciwników a zobaczyli
współdomowników – w Twoim Domu, a także w tym domu, który ma na imię
Polska. Daj nam łaskę szczerej miłości do Ciebie, do Kościoła,
Ojczyzny i do siebie nawzajem. Zaszczep w nas ducha powszechnego
braterstwa.
Jezu, uczyń nasze serca na wzór Serca Twego, abyśmy umieli tracić
życie w służbie najbardziej potrzebującym, najsłabszym i bezbronnym.
W trudnym czasie pandemii poprowadź nas ku chorym i starszym oraz
tym, którzy opłakują swoich zmarłych. Otwórz nasze serca na tych,
którzy zostali boleśnie zranieni we wspólnocie Kościoła, aby dzięki
Twojej łasce ich rany się zagoiły i aby ponownie zaznali pokoju.
Spraw, aby polskie rodziny w Twoim miłującym sercu znajdowały źródło
jedności i odnowy. Aby były ogniskami miłości
i pokoju, wolnymi od zdrady, agresji i przemocy, otwartymi na
przyjęcie nowego życia oraz zdolnymi do przekazu wiary nowym
pokoleniom. Otwórz serca młodych, by ich entuzjazm, siła wiary i
świadectwo nadziei odnawiało wspólnotę Kościoła.
Naucz nas kontemplować to, co sam stworzyłeś. Naucz nas dbać o
piękną i niezniszczoną ziemię, abyśmy - w darze od Ciebie – mogli
przekazać ją tym, którzy przyjdą po nas.
Powierzamy Ci całe nasze życie osobiste, rodzinne i społeczne, które
pragniemy oprzeć na trwałych zasadach Ewangelii. Podobnie jak przed
stu laty, w pokorze poświęcamy się Twojemu Najświętszemu Sercu,
oddając naszą Ojczyznę
w Twoje władanie.
Z ufnością wołamy: Chwała niech będzie Najświętszemu Sercu Twemu,
którym tak bardzo nas umiłowałeś i przez które prowadzi droga do
naszego zbawienia. Amen.
Pasterze Kościoła Katolickiego w Polsce